U mag het volgende van uw diergedragstherapeut verwachten:

• Dat u een schriftelijke rapportage krijgt van het advies dat u heeft gekregen;

• De gedragstherapeut (als u hiermee akkoord gaat) ook uw dierenarts een korte rapportage toestuurt;

• De gedragstherapeut samenwerkt met dierenartsen en andere dierprofessionals;

• De gedragstherapeut op de hoogte is van de laatste relevante wetenschappelijke,ontwikkelingen en relevante bij- en nascholingen volgt.

Het gedrag van uw kat(ten) is één van onze kerntaken. Met intussen meer dan 10 jaar ervaring (2006), zit u bij ons aan het juiste adres. Meer nog: onze leden kunnen tijdens hun lidmaatschap steeds bij ons terecht met al hun vragen. Ook beschikken zij over een (afgeschermde) ledenafdeling met extra tips die zeer toepasbaar zijn in hun dagelijkse omgang met hun kat(ten). Lid worden is trouwens een goede zaak want wij zijn geen commercieel bedrijf, alle inkomsten gaan terug naar de katten en projecten waar mens & kat beter van worden ,wereldwijd zelfs. Uw belang en het belang van uw kat is onze prioriteit. Wij zorgen voor comfort, harmonie en begrip tussen beide partijen en deze aanpak is uniek.

• Kattenbak: Eén op tien katten ontwikkelt een probleem met de kattenbak. Vaak ligt het aan de vulling of de bak op zich. De standaard die het bij de meeste katten goed doet, is geurloze kattenbakvulling in een open bak, waar minstens een keer per dag alle restanten uit worden geschept. Je kiest bovendien best voor een locatie waar niet te veel verkeer passeert in huis.

• Sproeien in huis: is een manier om te communiceren,om ruzies te vermijden door een klaar en duidelijk territorium af te bakenen. Katten die niet loops zijn, zullen zelden urinemarkeringen achterlaten wanneer ze zich veilig voelen. Meerdere katten in huis, verandering van routine of plotse conflicten met andere katten verhogen de kans op sproeigedrag.

Sterilisatie of castratie en het identificeren van de stressbron zijn de eerste stappen om het probleem aan te pakken. Reinig de plaatsen waar gesproeid werd met een enzymatisch product. Dat zal een kat ontmoedigen om daar opnieuw te sproeien. Een feromonenverstuiver in huis halen zal de conflicten tussen katten verminderen en moet vooral worden ingezet op de plaatsen waar katten zich het vaakst bevinden.

• Krabben: hetzij om te spelen, te stretchen, hun klauwen te scherpen of hun territorium af te bakenen.

Helaas behoren ook je meubels, matten, en gordijnen vaak tot de uitverkoren krabpalen. Krabben mag je nooit verbieden, het is een eigenschap vergelijkbaar met niezen bij ons mensen. Bescherm je huis door op meerdere locaties ‘krabposten’ op te stellen van verschillende formaten en materialen. Zorg voor stevigdheid zodat ze niet van de eerste krabbeurt plat op de grond liggen. Versier de krabposten ook met speelgoed en introduceer ze aan je kat. Kattenkruid kan tot slot ook wonderen doen.

• Agressie: katten kunnen al snel eens net dat tikkeltje te hard krabben, klauwen of bijten. Soms is het zelfs moeilijk om te weten of het wel nog een spel is. Beten en krabben van katten kunnen best pijn doen en bovendien gemeen ontsteken.

Probeer daarom de energie van je kat te kanaliseren door balletjes en speelmuisjes te gebruiken. Een papieren zak is ook goed voor uren speelplezier. Probeer nooit je handen en voeten aan te bieden als speelgoed. Wat als kitten nog een nipje is, kan bij een volwassen kat uitdraaien tot een stevige beet.

Katten die hevig agressief gedrag vertonen kunnen veel schade aanrichten, zowel fysiek als materieel. Echte agressie kan je onderscheiden van spelen door te kijken naar de lichaamshouding van je dier. Verwijde pupillen en een verstijfde houding, veelal vergezeld van gegrom, zijn duidelijke signalen. Probeer je kat op dat moment dan ook niet te straffen of te kalmeren.

Angst kan agressie aanvuren, maar er kan ook gewoon geen duidelijke verklaring voor zijn. Aangezien leven met een zeer agressieve kat gevaarlijk is, moet je zeker onze professionele hulp inschakelen om te evalueren wat de aanpak zal zijn.

• Zuigen of zabberen: één van de gedragingen die wijst op compulsief gedrag, is zabberen aan je kledij. Dergelijke katten ervaren een onweerstaanbare drang om hetzelfde gedrag te blijven herhalen. Het kan bijvoorbeeld ook voorkomen bij dingen die op het eerste zicht normaal lijken, zoals eten.

Frustratie en stress liggen aan de bron, maar ook bepaalde gezondheidsproblemen kunnen het veroorzaken. Wie een kat heeft met compulsief gedrag gaat best eerst langs bij een dierenarts. Probeer de stressfactoren te identificeren en aan te pakken. Verrijk de omgeving van je beestje met structuren om op te klimmen of plaats een aquarium om naar te kijken. Het zal de stress helpen reduceren.

• Schemermomenten:  Als een gek door het huis razen in het midden van de nacht blijken katten maar wat graag te doen. Gelukkig zijn er manieren om je nachtrust te verzekeren. Las ’s avonds wat speeltijd in om je kat uit te putten en geef hem/haar vlak voor slapengaan nog een portie eten. Nog iets wat je absoluut moet doen, is niet reageren op het gedrag, tenzij je denkt dat ze gekwetst kan zijn. Wanneer een kat je een keer zonder reden uit je bed krijgt, prikkelt dat het spel alleen maar meer voor haar en zal ze er snel een gewoonte van maken...

• Miauwende kat: Volwassen katten miauwen doorgaans niet naar elkaar. Miauwen is enkel gericht op mensen om je te begroeten, eten of aandacht te vragen. Wie een kat heeft die opvallend  veel miauwend geluid maakt, kan best even een dierenarst inschakelen. Het kan namelijk een symptoom zijn van een ernstige aandoening, zoals een overactieve schildklier. Katten die miauwen voor eten, mag je eigenlijk nooit voeden op dat moment. Wil ze aandacht, leer haar dan dat ze dat enkel krijgt als ze stil is. Probeer hoe dank ook het geluid niet te negeren want vaak zit er een boodschap achter. Zo zou het kunnen dat haar weg naar de kattenbak geblokkeerd is of dat ze kampt met chronische pijn.

• Katten wassen zich om hygiënische redenen: Maar tegelijkertijd kalmeert het ook. Toch kan overdadig wassen schadelijk zijn omdat er wondjes kunnen ontstaan door een overdosis lekken, bijten of andere verzorgingstechnieken. De oorzaak is vaak te zoeken bij huidirritatie of stress. Laat daarom zeker nakijken of er geen dermatologische problemen of parasieten zijn. Als het stressgerelateerd is, heeft het vaak te maken met de aanwezigheid van een nieuw dier of het veranderen van locatie of routine.